Zgodnie z art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo poprzez rozwód.

Z powyższego przepisu wynika, iż z żądaniem rozwodu może wystąpić mąż lub żona, a legitymacja w procesie o rozwód nie przysługuje innym osobom ani prokuratorowi.

Aby rozpocząć postępowanie przed sądem należy wnieść pozew o rozwód, który powinien zawierać następujące elementy:

- powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda (art. 17 pkt 1 i art. 41 k.p.c.),

a) strona wnosząca pozew o rozwód powinna wskazać, czy domaga się, aby sąd wskazał, który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia, czy też aby sąd odstąpił od orzekania o winie, b) strona wnosząca pozew o rozwód powinna zawrzeć w pozwie żądanie rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej i o miejscu zamieszkania wspólnych małoletnich dzieci, żądanie rozstrzygnięcia o kontaktach rodziców z małoletnimi dziećmi oraz żądanie zasądzenia alimentów na rzecz wspólnych małoletnich dzieci, c) strona wnosząca pozew o rozwód może zawrzeć w pozwie żądanie orzeczenia o sposobie korzystania z mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków, a jeśli jeden z nich swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie może żądać jego eksmisji, może również żądać przyznania mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, a także może żądać podziału majątku wspólnego, ale tylko wtedy, gdy jego przeprowadzenie nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu,

- pamiętać należy, iż sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub w dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności (art. 207 § 6 k.p.c.),

- dokumenty stanowiące dowody w sprawie tj. aktualny odpis aktu małżeństwa i aktualne odpisy aktów urodzenia wspólnych dzieci (jeśli te są małoletnie), a także dowód uiszczenia opłaty od pozwu, która wynosi 600,00 zł, a jeśli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika to również jego pełnomocnictwo wraz z dowodem jego opłacenia w kwocie 17,00 zł. Ponadto, do pozwu należy dołączyć odpis pozwu wraz z jego załącznikami, który następnie sąd doręczy pozwanemu.

Kierując się powyższymi wskazówkami strona może przygotować i złożyć pozew o rozwód samodzielnie w sądzie, jednakże mając na uwadze dobro klienta i ochronę jego interesu doradzałabym skorzystanie z pomocy radcy prawnego, który jako profesjonalny pełnomocnik potrafi korzystać z instrumentów procedury cywilnej. Nie jednokrotnie zdarza się, iż o tym, która ze stron odniesie sukces i uzyska korzystne rozwiązanie decydują detale oraz umiejętność prowadzenia sporu, dlatego uważam, iż pomoc radcy prawnego jest niezbędna w skonstruowaniu pozwu o rozwód, ustalenia konkretnej strategii dowodowej, wyselekcjonowania i w sposób prawidłowy przedstawienia sądowi swoich argumentów.