Jak to zostało wyjaśnione w poprzednich artykułach i jak stanowi art. 63 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mąż matki może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o urodzeniu dziecka przez żonę, nie później jednak niż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności.

Celem przypomnienia wskaże, że matka może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa swego męża w ciągu sześciu miesięcy od urodzenia dziecka, a dziecko w ciągu trzech lat od osiągnięcia pełnoletności.

Wskazane powyżej terminy są stosunkowo krótkie i oczywiście może się zdarzyć sytuacja, że uprawniony do wytoczenia powództwa termin ten przekroczy. Niestety termin ten nie może zostać przywrócony, nie podlega on również przerwaniu ani przedłużeniu. Niemniej jednak istnieje jeszcze jedna możliwość i możliwością tą jest wystąpienie z wnioskiem do prokuratora, który zgodnie z art. 86 kro może wytoczyć powództwo o ustalenie lub zaprzeczenie ojcostwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa, jeżeli wymaga tego dobro dziecka lub ochrona interesu społecznego.

Prokurator nie jest związany żadnym terminem na wytoczenie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa (może to zrobić zarówno przed upływem przewidzianych w ustawie terminów dla osób uprawnionych, jak i później), z jednym zastrzeżeniem wynikającym wprost z brzmienia art. 71 kro, który stanowi, że nie można skutecznie wytoczyć powództwa o zaprzeczenie ojcostwa po śmierci dziecka.

Ponadto, należy pamiętać, że prokurator w postępowaniu tym zajmuje pozycję samoistną tj. nie działa on w imieniu domniemanego ojca dziecka ani go nie reprezentuje i nie jest związany stanowiskiem stron. Prokurator działa samodzielnie, a jego zadaniem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego sytuacji niezgodnych z prawem czy stanem faktycznym.

A zatem, jeśli termin na wytoczenie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa zostanie przekroczony to należy złożyć wniosek do prokuratora, który po sprawdzeniu, czy w w omawianej sprawie zostały spełnione przesłanki wszczyna postępowanie tj. pozywa męża matki, a jeżeli ten nie żyje – kuratora ustanowionego na jego miejsce oraz dziecko, jak również matkę dziecka, jeżeli ta żyje.

Podstawa prawna:

art. 63, 71, 86 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.),

Komentarz do art. 63, 71, 86 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego pod red. J. Wiercińskiego, wyd. 1.